Saturday, November 14, 2009

:: Ma'alish Ya 'ammu (maaf wahai pakcik) ::

Pagi Jumaat kelmarin aku terasa sungguh bingung dalam kepala yang sudah agak bingung ini. Ha ha. Aku diajak oleh ahli bait(huosmate) aku untuk ke Tanta pada pagi itu. Huh! Dah la pada malam tu aku tak tidur langsung. Jarak dari Cairo ke Tanta tidak la jauh sangat. Lebih kurang 9okm je. Tapi kepala ini sungguh bingung pagi itu. Aku jalan ke bilik air nak mandi pun huyung hayang je. Niat di hati tak nak pergi je. Tapi aku gagahkan juga untuk pergi kerana tujuan kami untuk ke sana adalah untuk menghadiri jamuan senior yang kami sayangi yang akan pulang ke tanah air tak lama lagi, Abang Din. Cuaca agak sejuk pada pagi itu. Sebenarnya dah dekat pukul 1o pagi. Kami lewat turun pun disebabkan aku la. ha ha ha!

Sungguh berat hati ini meninggalkan internet yang berkelajuan tinggi yang kami miliki di rumah ni. Seperti meninggalkan isteri la plaks.(kalau isteri tak tinggl la kot) :P. Untuk ke sana, kami terpaksa menaiki tiga kenderaan. yang pasti ia tak melibatkan pacuan empat roda a.k.a 4x4 kerana bukan nak masuk hutan pun. Firstly, kami berlima naik bas untuk keluar ke jalan besar kerana di sana la baru kami akan menaiki metro.(kereta api bawah tanah) dan perjalanan ke sana tak lama pun. Hanya mengambil masa selama 15 minit sahaja. Apa yang ingin aku ceritakan di sini hampir tiba. 

Bas yang kami naiki itu sebenarnya tersangat la padat. Seperti sardin yang sedang melepak di dalam tin. Kami naik melalui pintu belakang. Aku yang masuk terlebih dahulu dari kawan-kawan yang lain terpaksa di tolak oleh sardin-sardin arab yang lain. Yang aku paling bengang tahap babeng a.k.a cipan a.k.a seumpama dengannya pakcik yang bagi tiket tu bising-bising suruh masuk ke tengah bas lagi. "Khush guwwah..!! Khush guwwah..!!" ("Masuk dlm lagi..!! Masuk dalam lagi..!!") huh! Panas betol aku. Dah la kepala tengah bingung time tu. Nak masuk ke mana lagi? Bas dah penuh gila dah. Nak pecah dah bas tu aku agak. Dia tak habis-habis bising cakap macam tu lagi. Aku pn mungkin dalam keadaan separuh sedar kerana kebingungan bercampur bengang ketika itu terus menengking pakcik 2. "Rouh fein ya 'ammu..??!!" ("Nak gi mana lagi nya pakcik...??!!"). takde la kuat sangat laungan aku itu. Banyak mata arab lain yang memandang ke arah aku. 

Mungkin pelik dengan tindakan aku sebab aku bukan arab. Masa tu bas sudah hampir dengan tempat yang kami perlu turun. Kawan-kawan aku yang lain dah dapat turun melalui pintu belakang. Aku? Tengah tersepit di tengah-tengah raksasa busuk. Perghh! Arab beb! Dengan tenaga yang ada aku terus berjalan ke pintu depan dengan susah payahnya. Bas sudah meninggalkan tempat berhenti tadi. Akhirnya baru la aku dapat turun di perhentian kedua. Aduuh! Jauh woo kene pusing balik kat kawan aku. Stesen metro kat sana. Tapi kena pusing jugak la. Hmm. Dengan kesusahan yang aku alami itu baru aku terfikir balik kejadian atas bas tu. Tak patut sungguh aku buat pakcik tu macam tu. hu hu. Maafkan aku pakcik.(sedikit poyo bunyinya) :P


salah satu bas di sini

Ha ha ha. Sebenarnya aku tak tahu apa yang hendak aku post dalam blog aku hari ni. Sebab tu aku cerita je kisah bangang ni kat sini. Ikutilah sambungan perjalanan aku ke sana pada masa yang akan datang ye.(macam la laku sgt blog aku ni.) :P muhahaha..!!

hiasan semata-mata

p/s: bersambung. tu pun kalau aku rajin la. kah kah kah.

0 orang tengah bermadah: